όναται

ὄναται (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «ἀτιμάζεται, μέμφεται».

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο ενεστ. τ. ὄναται, που παραδίδει ο Ησύχιος, και ο παρατ. ὤνατο αποτελούν παρεκκλίνουσες μορφές τού ρ. ὄνομαι* «κατηγορώ, ψέγω», σχηματισμένες πιθ. κατά τα αθέματα ρήματα τού τύπου ἔραμαι, ἄγαμαι].